Sirio omvat een geavanceerd en super snel rekenhart voor het simuleren van hemelwatersystemen. In plaats van elk detail van een systeem uit te rekenen, vertaalt Sirio het ontwerp naar een reeks vereenvoudigde reservoirs (“bakjes”) die de belangrijkste onderdelen van het systeem voorstellen. Elk reservoir krijgt zijn eigen parameters, zoals bergingscapaciteit, toevoerende oppervlakte, doorvoermogelijkheden en infiltratiecapaciteit.
Met deze opzet voert Sirio een continue simulatie uit over een periode van 100 jaar, gebruikmakend van realistische neerslagreeksen. Hierdoor krijg je inzicht in het gedrag van het systeem bij zowel normale als extreme weersomstandigheden. Na de simulatie volgt een statistische naverwerking van de resultaten: Sirio berekent automatisch overstortvolumes en -debieten voor verschillende terugkeerperioden, analyseert de massabalans en brengt de prestaties van het ontwerp in kaart.
Dankzij deze aanpak kun je snel en objectief beoordelen of een ontwerp voldoet aan de geldende normen en regelgeving. Bovendien laat Sirio toe om scenario’s te vergelijken, het effect van ontwerpkeuzes te analyseren en het systeem te optimaliseren op vlak van veiligheid, duurzaamheid en kostenefficiëntie.
Gebruikte tijdreeksen
In Sirio 2.0 is momenteel enkel de tijdreeks van het "huidig klimaat" beschikbaar.
Bij simulaties van het huidig klimaat wordt een neerslag- en verdampingsreeks gesimuleerd die representatief is voor het huidig klimaat. Hierbij werd vertrokken van de neerslag- en verdampingsgegevens van het historisch klimaat, maar deze werden gecorrigeerd op basis van waargenomen trends. Het klimaat van de laatste 30 jaar wordt hierbij beschouwd als het “huidig klimaat”.
Een simulatie met klimaatverandering analyseert de impact van klimaatverandering op het ontwerp. Merk op dat deze module momenteel enkel beschikbaar is in Sirio 1.0. Aangezien de precieze impact van klimaatverandering op neerslagkarakteristieken niet gekend is, worden verschillende klimaatscenario’s tegelijk gesimuleerd. Het wordt zeer waarschijnlijk geacht dat de werkelijke toekomstige impact binnen onderstaande scenario’s zal liggen:
Huidig scenario. Een synthetische 100-jarige neerslagreeks, gebaseerd op de 100-jarige neerslagreeks van Ukkel. Verwacht wordt dat de overstortkarakteristieken ten gevolge van klimaatverandering zullen toenemen (i.e. frequenter overstorten en hogere volumes). Daarom vormen de gesimuleerde overstortkarakteristieken van deze 100-jarige neerslagreeks de ondergrens van de onzekerheidsband.
Midden scenario. Een 100-jarige neerslagreeks geperturbeerd zodat deze overeenkomt met het “midden” klimaatscenario.
Hoog zomer scenario. Een 100-jarige neerslagreeks waarbij de perturbatie volgens het “hoog” klimaatscenario enkel op de zomermaanden werd toegepast. Hierdoor blijft de neerslag in de winterperiode nagenoeg ongewijzigd, maar de neerslagintensiteit neemt toe tijdens de zomer ten opzichte van de metingen. Bovendien neemt het aantal buien in de zomer af. De gesimuleerde overstortkarakteristieken bekomen met dit klimaatscenario vormen de bovengrens van de onzekerheidsmarge.